Probably, you had been in the situation many a times in India. Shops at theatre complexes, motels and restaurants sell food, snacks or drinks at a higher rate than the Govt. Specified MRP (Maximum Retail Price). Actually, the MRP includes all sorts of taxes and nobody is supposed to sell at a higher price than MRP.
I am asking you to read the following mail from one such concerned citizen from India. I have given my advice to the person (May publish if I receive any reply for this post).
Then, comment on this what will YOU do at a similar situation.
"Hi MuruganI am Abhilash.I stay in India.I am a strict anti-bribery guy.I hate to endorse and support corruption,cause that's the MOST dangerous disease eating away the society;according to me.And first and foremost,that shouldn't be the way of life just because that shouldn't be.It's unethical and illegal.One of the things that irritates me a lot is the selling of some goods at a price more than the MRP.This can be experienced a lot at film theatres,eateries at large shopping malls,at pilgrimages and other places where people are vulnerable for exploitation. I sometimes argued with the shopkeeper but I succeeded only a few times.At other times,I just refrained from buying the thing.I hope you are getting my point.Could you give me a suggestion on how to handle this freaky stuff?Also could you provide with information sources that deal with solutions for this problem.ThanksAbhilash"
TLDR; If you merely wish for something and do nothing, you may not get it. If you seek with intent, the universe will bring it to you. முன்னொரு காலத்துல கிம்ப்பியில் (Gympie, QLD) வாழ்ந்தப்ப, ஒரு நாள் காலங்காத்தால 6 மணிக்கு கொக்கரக்கோன்னு கோழி கூவறதுக்கு முன்னால, அந்த பறவையோட பாடலை முதல் முதலாக் கேட்டேன். குரல் ரொம்ப நல்லாவும், பாட்டு வித்தியாசமாவும் இருந்ததால, என்ன பறவையா இருக்கும்னு தூக்கத்தை மறந்து யோசிச்சேன். அந்தப் பறவை எப்படி இருக்கும்னு பார்க்க ஆசையா வந்துந்துச்சு. (கவிதை மொழியில் யாரோ ஒரு பெண்ணை உருவகப்படுத்தல ப்ரோ; சத்தியமா பறக்கிற பறவையேதான்!) அப்புறம், காலைப்பசி வந்ததும், ஆர்வம் பறந்துபோய், இன்னொரு நாள் பாத்துக்கலாம்னு, மூக்கு புடிக்க சாப்டுட்டு, ஆபீஸ் போய்ட்டேன். இது சில, பல நாட்கள் தொடர்ந்தது. பாக்காமலே, அந்த பறவை மேல ஒரு ‘இது’. இதுன்னா, ஒரு ஆர்வம். ஒரு நாள், அந்தப் பறவையை அடையாளம் காண முடியுமான்னு ஆபீஸ் நண்பரிடம், கேட்டேன். ‘பார்க்க எப்படி இருந்துச்சு?’ன்னு அவர் கேக்க; ‘பார்க்கவே இல்லையே!’ நான் சொல்ல; ‘குரல் எந்த மாதிரி பேட்டர்ன்’ன்னு திரும்ப அவர் கேட்க, அடுத்த பதின
Comments